Ons is terug in Italie, maar hierdie keer in Carru'  in Piemonte.  Ons is met vakansie saam met ons vrie nde van Stilbaai en Cloudcroft in New Mexico in die VSA.

Elke keer as ek terug is in Italie, weet ek weereens hoe dankbaar ek is dat ek hier gebly het vir vyf jaar.  Daar is geen land in die hele wêreld waar mens so lekker kan eet nie, waar selfs die kleinste dorpie talle winkels het waar mens spesiale kos kan koop nie, en waar elke streek sy eie spesiale kosse en wyne het nie.

Vandag het ons vir middagete vier verskillende soorte focacia gehad:  een met ham en kaas in die middel, een met uie op, een met 'n sagte kaas in die deeg een een net gewoon.  Daarmee saam het ons proscuito ge-eet, wat ook in elke streek anders smaak, veral as jy die rustico oftewel plaaslike soort koop.  Proscuito is spesiaal behandelde varkboud wat oor 'n tydperk gehang word, (amper soos biltong) en dan in papierdun snytjies gesny word. Ons het dit vandag saam met die focacia ge-eet.
Daarmee saam met ons 'n baie spesiale affetate gehad: lardo con rosmarino.  Lardo is letterlike vet, maar soos altyd het die Italianers dit reggekry om iets spesiaal van vet te maak.  Die spierwit vet word in stukke gesny, gehang en gedroog en meet roosmaryn gegeur.  Weer word dit lardo in papierdun snytjies gesny en saam met brood ge-eet.  Dit smelt in jou mond!

Vir aandete wag daar nog 'n spesiale gereg of twee.  Eers pasta met tuis gemaakte pesto.  Nie net pas die spiraal pasta wat ek so 'n paar dae gelede in 'n supermark raak geloop het perfek by die pesto nie, maar die pesto wat Menno vir ons gemaak het is so vol geur dat dit voel asof dit amper jou hele liggaam vul.
Met al die ou brood in die huis maak ek toe vir ons 'n panzanella.  Dit laat my altyd dink aan somer; geurige dieprooi tamaties, fyngekapte rooi uie, basiliekruid, olie en rooiwyn asyn.  Lekker baie swart peper en sout, en vanaand het ek sommer vir 'n toegif vir ons ook 'n bol vars mozarella kaas in geskeur.

Baie rooiwyn wat ons by die naaste cantina koop gekoop het en muntstuk groot profiterol sluit die ete op 'n hoe noot af.

Dit was vandag se baie gewone kos.  Môre oggend gaan ons mark toe in Mondovi, 'n dorpie so 20 km van hier af waar ons met 'n funicular van die laag liggende deel na die hoe deel van die dorpie beweeg.